Wat is de SodaFabriek?

In 2012 verworven voor 1 euro, een Coöperatieve Vereniging opgericht om door herontwikkeling met collectief en maatschappelijk gebruik het een sociale functie in de stad te geven.

SodaFabriek Schiedam is eigenwijs, doet het anders dan anderen, zoekt de ondergrens op in wijze van herstellen, geeft een platform aan startende of studerende creatieve jongeren. Dingen die bijna nergens anders meer kunnen door vergaande vercommercialisering, moeten hier wel blijven kunnen.

In de loop van de jaren is het onderscheid tussen beide gebouwen steeds gebruikt in de keuzes voor ontwikkeling en gebruik. Het onderscheid is zelfs zichtbaar in het geldende bestemmingsplan uit 2014: Pakhuis Coerlandt heeft de bestemming “gemengde doeleinden”  gekregen en het pakhuis Lijfland heeft de oorspronkelijke bestemming “bedrijven milieucatgorie 2” behouden.

Voor de coöperatieve gedachte is een organische ontwikkeling de beste manier van aanpak. Hierbij worden herstel en verbetering direct gekoppeld  aan een deel-initiatief in het gebouw. Daarnaast dienen plannen zich eerder aan het gebouw aan te passen, dan andersom.  Krom en scheef is een karakter en niet bij voorbaat een gebrek. Seizoenswisselingen voelbaar in het gebouwklimaat worden steeds meer gewenst; leven met de seizoenen schept bewustwording van klimaat.

Na drie jaar van forse investeringen en zwaar negatieve jaarrekeningen, volgde drie jaar met heel beperkte investeringen . Maar wel met bescheiden positieve jaarrekeningen tot gevolg. Nu is het tijd geworden voor een volgende stap in investering en ontwikkeling.

De gevolgen van Covid maken dat nog noodzakelijker. De jaarrekening van 2020 is namelijk weer negatief.

Maar vasthouden aan organische ontwikkeling blijft de basis voor de doorontwikkeling.

Oorspronkelijke doelstelling was te starten met het herbestemmen van de zolderverdieping van Coerlandt; dit past in het bestemmingsplan en de vergunning voor het bouwen ervan is verleend. We stonden ongeveer in de startblokken voor het uitwerken van het ondernemersplan en het aanvragen van een financiering. Een eerdere poging hiertoe rond 2015 liep bij het Restauratiefonds stuk op de negatieve jaarrekeningen en onvoldoende zekerheid van huurcontracten.

Druk vanuit de gemeente  eind 2020, om de laatste asbesthoudende daken te saneren en in vervolg daarop het herstellen van de kapverdieping van pakhuis Lijfland maakt een verschuiving van aandacht noodzakelijk.

Vanwege de opgelegde tijdsdruk is de asbestsanering met laatste private middelen gefinancierd, maar de knip is nu echt leeg.

Tweede hindernis zijn de procedures rond benodigde vergunningen, waarbij behalve veiligheid ook de beperkingen van het bestemmingsplan een rol spelen.

Aan de ander kant ligt er vanuit de gemeente wel de druk om deze zomer de kapverdieping hersteld te hebben. Dit betekent dat het hele gebouw in de steigers moet. De helft van die steigers staan op grond van de buren en kunnen daar dus niet onbeperkt blijven staan. Meteen herstellen van de gevels is daarvan een logisch gevolg. Deze werkzaamheden passen binnen de regels en de verleende vergunningen.

Toevoegen van het verblijven is een essentiële commerciële drager om culturele activiteiten not-for-profit te kunnen blijven doen.